Na ochotnika wstąpił do legionów rzymskich i doszedł do rangi wyższego oficera. W III wieku, za czasów Dioklecjana, podczas prześladowań, jako chrześcijanin odmówił złożenia ofiary bóstwom pogańskim. Wcześniej ubogim rozdał cały majątek. Poddano go męczarniom - według niektórych źródeł miały trwać lat siedem. Przybijano do krzyża, torturowano na katowskim kole. W ikonografii Święty Jerzy ukazywany jest w krótkiej tunice jako rycerz na koniu zabijający smoka symbolizującego szatana. Według średniowiecznej legendy miał stoczyć z nim walkę w libijskiej Silenie. Św. Jerzy uwolnił tubylców od poczwary i ocalił przed śmiercią córkę króla. Ten, ku czci nieustraszonego, rycerza postawił gigantyczny kościół. Spod jego ołtarza miało bić źródło leczące wodą najbardziej chorych. Święty Jerzy stał się patronem ludzi zakażonych dżumą i trądem, ukąszonych przez jadowite węże oraz gorączkujących.
Kilka dni temu ksiądz Jan Kaczkowski przyjął z rąk księdza Adama Bonieckiego Medal Świętego Jerzego. W uzasadnieniu kapituły honorującej niespełna 40-letniego kapłana, założyciela puckiego hospicjum, autora znakomitych kazań i popularnych książek, czytamy: "za walkę ze smokiem nieczułości".
Czyli tak naprawdę nagroda za czułość. Kluczowe pojęcie w ludzkim świecie - zdrowych i chorych. Obejmujące empatię, dobro, wrażliwość. Miękkość delikatność. Ksiądz Jan w miesiąc temu wydanej książce „Życie na pełnej petardzie” wspomina historię z podstawówki. Jako nastolatek jest świadkiem incydentu: na oczach całej klasy nauczycielka wyśmiewa jego kumpla. "Coś we mnie pękło. Wtedy poczułem, że nigdy nie wolno nikogo poniżać, nikim pogardzać bez względu na wszystko.” Być może ta sytuacja sprzed dwóch dekad powoduje, że Jan postanawia wziąć pod opiekuńcze skrzydła słabszych. Nie zostawia ich na pożarcie znieczulicy. Przemawia w ich imieniu. W hospicjum towarzyszy umierającym. Wie jakich słów użyć, czego potrzebują w ostatnich chwilach. Księdza Jana świadomość poszerza los - sam zaczyna chorować na glejaka, agresywnie postępujący nowotwór mózgu. Przechodzi emocjonalną golgotę jak każdy inny – szok po diagnozie, niedowierzanie, łzy rozpaczy… W tym, że raka potrafił oswoić, pomaga mu głęboka wiara. Ona jest jego orężem na smoka toczącego w jego ciele bój ze zdrowiem. AD 2015 Ksiądz Jan przemawia do wszystkich zajmujących się chorymi – lekarzy, personelu medycznego, rodzin - uważnie wsłuchujcie się w ich potrzeby. Zaś powiedzenie uczciwej prawdy o stanie zdrowia może być bolesne dla obu stron. Ale da się to uczynić tak, by nikt nie poczuł się zdewastowany, by smok znieczulicy i odbierania nadziei nie chwycił nas wszystkich za gardło. Ksiądz Jan demonstruje jeszcze inny poziom czułości – tej lokującej się poza orbitami retoryki. Do niej zdolni są ci, którzy czuli są dla samych siebie - szanują swoje życie. Świadomi, że przeżyli je sensownie. Zrobili, co mieli zrobić, doświadczyli, czego mieli doświadczyć. Są spełnieni. To trampolina do odwagi – ona wtedy wybrzmiewa w każdym czynie, milczeniu i słowie. Poskramia smoka alienacji i opuszczenia.
Katarzyna Kubisiowska - dziennikarka związana z redakcją „Tygodnika Powszechnego”. Jej najnowsza książka to „Rak po polsku” – rozmowy z onkologami (Wyd. Czarne, maj 2014). Współautorka książek „Panorama kina najnowszego 1980-1995. Leksykon” oraz „Lektury na ekranie”. Obecnie pracuje nad biografią Jerzego Pilcha, która ma się ukazać za 2 lata w wydawnictwie Znak. Mama Tadka i Hanki.
